KreatInka ♥ Poniedziałek, 9 stycznia 2012

Poniedziałek, 9 stycznia 2012

Zuri to 10-letnia dziewczynka z Afryki z Zimbabwe. Mieszkała w niewielkiej wiosce liczącej zaledwie kilkanaście osób. Była jednym z dzieci z wielodzietnej rodziny. Zuri była najstarsza, potem Paluku, który miał 8 lat, 7-letni Lakoo, a na koniec bliźnięta - Zola i Koffi mające 5 lat.

Pewnego dnia wszystko się zmieniło. Zaczęło się od tego, że rodzice Zuri dostali list od nieznajomego wujka.

Czy chcesz się dowiedzieć jak toczy swoje życie dziewczynka, która nagle przeprowadziła się na drugi koniec świata? Aby się tego dowiedzieć przeczytaj książkę pt. „Rok Zuri”.

Poniedziałek, 9 stycznia 2012

- Jak wiecie, mówiłem już, że będę robił niezapowiedziane kartkówki. Dzisiaj chciałem zrobić taką z matematyki. Będzie grupa pierwsza i grupa druga. - powiedział pan Szostek i pokazał kto jest, w której grupie.

Pan Szostek napisał na tablicy pytania, a my musieliśmy je przepisać.

Ja dostałam inne pytania od Zosi, chociaż polegały na tym samym. Musiałam zrobić dokładnie takie samo zadanie z laptopami i słuchawkami, które miałam zadane do domu. Konieczne było także obliczenie działań co okazało się prostsze niż sądziłam.

- Dobrze, kończymy już! Oddajcie mi kartki! - zawołał pan Szostek znad dziennika.

Zrozumiałam, że nie mogę już dłużej pisać, więc wstałam i położyłam kartkę na blacie stołu.

- Zuri, podpisz się. - powiedział do mnie pan Szostek

Wzięłam długopis z ławki i napisałam swoje imię i nazwisko.

Podczas, gdy matematyk sprawdzał kartkówki, my musieliśmy robić zadania z podręcznika przy tablicy.

W tej chwili zadania robiła Maja cicho mówiąc sobie pod nosem:

- Osiemnaście plus dziewięć minus jedenaście...

Pod koniec lekcji matematyki...

5 minut przed dzwonkiem pan Szostek zapisał na tablicy dwie liczby – 31 i 32.

- Zosiu, powiedz proszę Zuri, że te liczby oznaczają strony zadań domowych z ćwiczeń. - powiedział wolno pan Szostek – A, i jeszcze powiedz jej, żeby nadrobiła prace domowe od wtedy kiedy jej nie było.

Następnie matematyk oddawał kartkówki:

- Alan - 3 +, Hania - 4 +, Zosia - 5, Zuri - 2...

Gdy do mnie dotarło, że dostałam dwóję chciało mi się płakać. Mała łza kapnęła na moją kartkówkę i rozmazała kilka cyfr.

Po dzwonku...

W szatni założyłam sweter i kurtkę i poszłam w stronę wyjścia. Na dworze spotkałam Zuzię, Olę i Hankę. Znów mówiły po cichu, podejrzewam, że mnie obgadywały.

Szłam przez park, bo wiem, że tam łowią ryby świetni wędkarze. Czasami ich obserwuję, lecz dzisiaj nie miałam na to ochoty. Usiadłam na ławce i spojrzałam na kartkówkę. Po raz kolejny z mojego policzka spadła łza. Wtedy zauważyłam za sobą ,,trio klasowe”!

- Zuri płacze, bo dostała dwójkę z kartkówki. - Ola mówiła jak do małego dzidziusia

- Och, ja chyba teraz też się popłaczę. - rzekła Hanką, a Zuzia udawała, że płacze

- Zostawcie mnie! - krzyknęłam i pobiegłam do domu

W drzwiach stała uśmiechnięta Zola. Nie zwróciłam na nią uwagi i wbiegłam po schodach do pokoju cały czas szlochając.

Natychmiast przyszła zaniepokojona mama i spytała się czy coś się stało. Opowiedziałam jej o tym jak dostałam dwójkę i co zrobiło mi ,,trio klasowe”.

- Kochanie, to naturalne, że w twojej klasie są osoby, które wyprawiają takie głupstwa, ale nie możesz im podpaść. Jesteś nowa w tej szkole, dlatego one ci dokuczają. Za każdym razem, gdy coś ci się nie uda, a one zaczynają cię dręczyć, dlatego należy postąpić właśnie tak jak zrobiłaś lub jeżeli jesteś w szkole, powiadomić o tym nauczyciela. A jeśli chodzi o twoją ocenę, musisz więcej ćwiczyć. Może w weekend zapomniałaś jak robiło się takie zadanie i, dlatego tak źle ci poszło. Następnym razem, gdy czegoś nie umiesz poćwicz to zanim będzie za późno.

Ta rozmowa bardzo uderzyła mi do głowy. Wzięłam, więc ćwiczenia od matematyki i zaznaczyłam kółkiem, które zadania sprawiają mi trudność. Następnie mama pomogła mi je rozwiązać i napisała na osobnej kartce podobne zadania, które miałam wykonać.